آداب و عادات (21):
ـ نام گذاری نوزاد متولد شده در این ایام، به نام هایی همچون حسین، عباس، زینب، عبدالحسین و غلام عباس.

آداب و عادات (20):
ـ احترام به عزاداران امام حسین «علیه السلام» (نمونه اش جفت کردن کفش برای میهمانان هیأت ها و عقیده بسیاری به تقدس این کار.)
ـ خدمت کردن در مجالس عزاداری
ـ احترام به روضه خوان و مداح و منبری مجلس عزا و احترام به وسایل مجالس مانند منبر عزای امام حسین (در اصفهان کسی است که نقل می کند در جوانی، شبی از مجلس شراب بر می گردد و با دیدن منبری مجلس عاشورا، به یاد می آورد ایام محرم است. به زور منبری را مجبور می کند در کوچه برایش روضه بخواند و هنگامی که آن شخص، نبودن منبر را بهانه می کند، جوان بر زمین زانو می زند و از منبری میخواهد بر روی او بنشیند. آن روحانی میگوید من روضه می خواندم و او در زیر من می گریست و همان شب خواب دیدم که در قیامت او را منبر امام حسین «علیه السلام» خطاب می کنند.)

آداب و عادات (19):
ـ سینه زنی، مهم ترین و ساده ترین شکل اظهار سوگواری و عزاداری بر مصیبت کربلاست که گاه، کودکان از خردسالی فرا می گیرند و با لحن و ریتم مناسب آن، دست ها را بر سینه می زنند.
ـ برپایی مجالس حتی در حد کم و مجالس مختصر (به نقل از یک دیپلمات ایرانی که در محل مأموریت او هیچ کس مسلمان شیعه نبوده است و ناچار، پارچه ای مشکی پیدا می کند و به دیوار می زند و همسر و فرزندش را به زیر آن می نشاند و خود به ذکر حسین حسین می پردازد.)
ـ بسیاری از مجالس خانگی در این ایام برپا می شود و جایگاه بسیار مهمی در ترویج فرهنگ دینی دارد (نقل است از یک مسافر تاکسی که در نوجوانی، گاه به گاه به گناه و مصرف مشروبات الکلی مبتلا می شدم و چون در منزل روضه ی ماهانه داشتیم و خجالت میکشیدم با آن حال در مجلس حاضر شوم، به پشت بام می رفتم و از آنجا می گریستم و توبه می کردم.)
همچنین، بسیاری از مجالس هفتگی و دهگی و ماهانه با شور و حال محرم شکل میگیرد و ادامه می یابد.
ـ راه اندازی هیآت های کودکان و نوجوانان با ویژگی های خاص (معمولاً تمرین مشارکت اجتماعی و برعهده گرفتن نقش هایی مانند مدیریت هیأت، مداحی و پذیرایی) و راه اندازی دسته های سینه زنی و زنجیر زنی.
ـ جمع آوری تبرّعات و کمک های مالی از علاقه مندان، برای برپایی مجالس عزا (معمولاً این کار برای مجالس نوجوانان و با چاپ و تقدیم قبض های دریافت کمک های مردمی در محله یا مجتمع مسکونی و خانواده های بزرگ صورت میگیرد.)
ـ نذر کردن به منظور برپایی مجلس یا نذر خاص برای قرائت روضه یا حتی قرائت مصیبت مشخص، مثل نذر برای روضه ی وداع امام با حضرت زینب «علیه السلام» یا ...

آداب و عادات (18):
ـ تلاش برای گریاندن دیگران با ذکر مصیبت و یادآوری فاجعه ی کربلا (باور به اهمیت ثواب این عمل و فضیلت بسیار آن.)
ـ گریستن (اشک بر مصیبت کربلا، حتی به اندازه ی بال مگس، آمرزنده ی گناهان است.)
ـ تظاهر به گریه در مجالس سوگواری و حفظ ظاهر، با قرار دادن دست بر روی پیشانی و سر به زیر انداختن یا ادای گریه در آوردن، به جای بی اعتنایی و رفتار نامناسب (در احترام به فضای عمومی مجلس، زمانی که شخص گریه نمی کند و احساس گریه و اشک ندارد.)

آداب و عادات (17):
ـ سلام دادن بعد از نماز به سمت کربلا و حرم مطهر سیدالشهدا «علیه السلام» با قرار دادن دست راست بر روی سینه، به نشانه ی احترام (در لبنان عادت دارند دست راست را بالا می آورند و کف دست را رو به جهت قبله می گیرند که نوعی تجدید عهد و پیمان و نمایش نظامی و رسمی را تداعی می کند.)
ـ سجده بر تربت امام حسین «علیه السلام» و ذکر گفتن با تسبیح تربت (استفاده از تربت منحصر به نماز نیست، بسیاری افراد تربت را به تبرّک، همیشه با خود حمل می کنند، کام نوزاد را با آن می گشایند و زیر صورت میت می گذارند.)

دکوراسیون (16):
ـ استفاده از تصاویر و شعارها و نمادها و اشکال مختلف عاشورایی و حسینی در آویز جلوی آینه ی ماشین، محافظ صفحه ی نمایش رایانه و لب تاب، پس زمینه ی موبایل (همین طور استفاده از نغمه های مداحی یا موسیقی های خاص عزاداری برای زنگ موبایل برای ایام محرم یا ظهر روز عاشورا)

دکوراسیون (15):
ـ دکوراسیون معمول مجالس سوگواری با پتو و پشتی ترکمن، برای نشستن و تکیه دادن مهمانان.
ـ استفاده از دستمال پارچه ای خاص برای گریه و پاک کردن اشک (مانند آنچه از امام خمینی رحمت الله علیه مشاهده میشد)، گرچه برخی عقیده دارند پاک نکردن اشک با دستمال و مالیدن اشک به صورت، باعث ازدیاد آبرو می شود و ... و وصیت برخی به دفن این دستمال ثابت، به هنگام مرگشان در کفن.

دکوراسیون (14):
ـ نصب و برافراشتن پرچم های کوچک مذهبی روی آنتن ماشین،
رنگ کردن شیشه ی پشت ماشین با شعارهای عاشورایی
(در بعضی مناطق، جوانانی دیده شده اند که در محافل عمومی، از صاحب خودرو اجازه می گیرند که با رنگ های قابل شست و شو پشت شیشه ی خودرو، شعار عاشورایی بنویسند)، نصب پرچم روی سطح جلویی خودرو، نصب آویز های عاشورایی به آینه ی جلوی ماشین.

دکوراسیون (13):
ـ استفاده از برچسب های مختلف، حاوی تصاویر و شعارهای عاشورایی روی سطوح مختلف، مانند کیف و کلاسور یا در و دیوار و وسایل منزل، مانند یخچال یا وسایل شخصی، مانند رایانه با کارکرد پوستر و قاب عکس.
ـ نصب تابلوی شعارها و جملات مربوط به محرم و کربلا و قاب عکس حرم مطهر سیدالشهدا «علیه السلام» و قمر بنی هاشم «علیه السلام» یا شمایل و تصویر های منصوب به آن بزرگواران.

دکوراسیون (12):
ـ نصب پارچه ها و پرچم های سیاه و رنگی با شعار های خاص، برای اعلام عزا (نقل مرحوم علامه طباطبایی که این پارچه های مشکی روز قیامت شفاعت می کنند.)

پوشاک (11):
ـ استفاده نکردن از رنگ های شاد در لباس و پوشش (استفاده از رنگ های تیره در مانتوی خانم ها)
ـ گاه دیده شده است خانم هایی که معمولا چادر نمی پوشند، در این ایام و برای حضور در مجالس عزاداری، از چادر استفاده می کنند.
ـ لباس عربی به تن کودکان و شیر خواران کردن به نیت بیمه کردن آنان (اشاره به حضرت علی اصغر «علیه السلام») و حاضر کردن آنان در مراسم عزاداری با این لباس و تزیینات همراه آن (چیزی شبیه درست کردن گهواره یا حاضر کردن عروسک در اشاره به حضرت رقیه «علیه السلام»)
 تفهیم این مفهوم به کودکان به نقل از کسی که میگفت مادرم شام غریبان همه ی بالش هارا جمع میکرد و چند پاره آجر می آورد و میگفت امشب هرکسی میخواهد بخوابد، روی آجر ها سر بگذارد، امشب شبی است که بچه های پیغمبر در بیابان آواره اند و به این ترتیب، این حس را تا پایان عمر در ما زنده نگه میداشت و نقل دیگری که من هنوز گریه ها و بر سر زدن پدرم را فراموش نکرده ام که مرا در خردسالی، به آغوش می گرفت و به مجلس عزاداری می برد و نیز از این دست است شیر دادن مادران به نوزادان در مجالس سوگواری، در حالیکه های های می گریند ( مادرم از مهر علی شیر داد، بر دهنم نام محمد نهاد.)