مطالعه نسخه متنی صفحات

 دریافت همه تصاویر

📚 #کتاب_بخوانیم (٣۵)
جلسه اول، استاد گفت:« لازم نیست کتاب تهیه کنید، یادداشت برداری از مطالب کلاس برای امتحان کافیه.» ولی استاد هربار زمان کلاس را به تعریف کردن خاطراتش در کشورها و کارخانه های مختلف می گذراند. به نظرش خاطرات استاد بی اهمیت بود، پس هیچ کدام از آنها را در جزوه اش ننوشت.
#شب_امتحان سراغ جزوه رفت. بیشتر از هفت برگ نبود. با خودش گفت چه درس ساده ای و چه جزوه خلاصه ای! فردا حتماً بیست رو شاخشه!
سر جلسه فقط به دو سؤال از پنج سؤال امتحان جواب داد. در حالی که گیج شده بود، می دید که سه سؤال از تجربه ها و خاطرات استاد طرح شده، البته خاطراتی که راهکارهای فنی کارخانه در آن ها بررسی شده بود، همان خاطراتی که به نظرش بی #اهمیت بودند.

📚 #کتاب_بخوانیم (٣۴)
چگونه می‌توان نماز را خوب خواند؟ اگر بخواهیم به نماز خود بها دهیم، توجه بیشتری کنیم و آن را بهتر بخوانیم، باید چه کنیم؟‌‌‌‌ ابتدا «باید نگاه خودمان به #نماز را اصلاح کنیم» بعد به اقامه کردن یک نماز خوب بپردازیم.

تصویر رایج از نماز خوب این است که نماز خوب، همان نماز #عاشقانه ‌ای است که وصفش را در مورد اولیاء خدا شنیده‌ایم. خیلی ها تصور می‌کنند نماز خوب یعنی نمازی که از اول تا آخر آن اشک بریزی، از اول تا آخر در نماز از خوف خدا بترسی و بلرزی. تا گفته می‌شود نماز خوب، خیلی ها فکر می‌کنند یعنی نمازی که انسان در آن مستقیما با #خدا صحبت می‌کند؛ خدا را می‌بیند، به خدا و اولیاء خدا سلام می‌دهد و جوابشان را می‌شنود؛ در صورتی که منظور نماز خوب این نیست و معیار نماز خوب هم چنین چیزهایی نیست.

معمولا وقتی می‌خواهند ما را نصیحت کنند، به ما می‌گویند:«این چه نمازی است که می‌خوانی؟! می‌دانی #امیرالمؤمنین (ع) موقع نماز چطور رنگ چهره‌اش از خوف خدا می‌پرید و چه حالی به ایشان دست می‌داد؟» گاهی اوقات این‌جور تبلیغات در مورد نماز ما را پاک ناامید می‌کند. پیش خودمان می‌گوییم:«ما که هیچ‌وقت این‌جوری نخواهیم شد.» تا می‌گویند «نماز خوب»، ذهن‌مان سراغ نماز #اولیاء_خدا می‌رود. درحالی که نماز اولیاء‌خدا، قله است. ما برای قدم برداشتن به سمت آن قله ابتدا باید به مقام نماز خوب برسیم.

❗️ درست است که #اهل_بیت (ع) وقتی به نماز می‌ایستادند، تمام ارکان بدنشان از خوف حضرت‌ حق می‌لرزید و از اشتیاق حضرت رب، رنگ چهره‌شان متغیر می‌شد، ولی فعلا ما نمی‌توانیم چنین نمازهایی بخوانیم، شاید تا آخر عمرمان هم توفیق پیدا نکنیم این‌گونه نماز بخوانیم. پس قاعدتاً نماز خوب برای ما، نماز دیگری است.

📚 #کتاب_بخوانیم (٣٣)
اگر در دل تقوای خوبان، آن عشق و اشتیاق را نبینیم، و برداشت غلطی از تقوا داشته باشیم، از دور نسبت به تقوا دل‌زدگی پیدا خواهیم کرد؛ امری که برای خیلی از آدم‌ها رخ داده است.

مثلا فکر می‌کنند اهل #تقوا فقط دارند می‌ترسند؛ فرار می‌کنند؛ مدام مانند بیمارانی که دستور پرهیز غذایی دارند، و خودشان هم از وضعشان ناراضی‌اند، پرهیزگاری می‌کنند، و دست به سیاه و سفید دنیا نمی‌زنند؛ چون از خدا حساب می‌برند، و جرأت خطا به خود نمی‌دهند؛ آن هم با تصور ابتدایی و غلطی که عوام از مفهوم #خدا‌ترسی دارند؛ که آرامش و اطمینان را از زندگی انسان سلب می‌کند؛ چه رسد به محبت، که اساساً در چنین فضایی نوبت به آن نمی‌رسد.

چرا خیلی‌ها زندگی اهل تقوا را سرد و بی‌مزه می‌دانند؟ آیا ناشی از همین‌‌گونه تصورات ناقص و در نتیجه باطل نیست؟
در حالی که اگر به بخش های ایجابی تقوا نگاه کنیم، همان‌گونه که در دل ترس یک مادر، در جریان نگه‌داری کودک دلبندش، ابتدا موجی از عاطفه و #عشق را می‌بینیم، در باطن ترس اهل تقوا هم ابتدا چنین امواجی را مشاهده خواهیم کرد. و همان‌طور که در چشم‌های نگران و محافظه‌کار یک مادر، که با شدت و حدّت از هر عاملی که فرزندش را به خطر بیندازد، پرهیز می‌کند، امید‌ها و آرزوهای لطیف و ظریفی را مشاهده می‌کنیم، در متن پرهیز باتقواها هم، نور زیبای #امید و آرزوهای دوست‌داشتنی خاصی را ملاحظه خواهیم کرد.

📚 #کتاب_بخوانیم (٣٢)
یکی از روزها که معلم تدریسش را تمام کرد و کتابش را بست، روی صندلی نشست و با نگاه سؤال برانگیزش، همه را از نظر گذراند.
- بچه ها! توی این چند دقیقه‌ای که تا زنگ تفریح مونده، دوست دارم تک تکتون بگین که می‌خواین در آینده به کجا برسین یا بزرگترین آرزوی زندگیتون چیه؟
پچ‌پچ بچه‌ها بالا گرفت. من هم با لبخند، راضیه را برانداز کردم. یک نفر از ردیف دوم دستش را بلند کرد.
- خانم، من دوست دارم وکیل بشم.
دیگری از آخر کلاس سریع دستش را بالا آورد و پشت سر او گفت: «من دوست دارم انقدر درس بخونم که دانشمند بشم.»
صدای خنده ها در بین دست‌های بالا آمده بلند شد. کناریش با ناز و ادا گفت: «منم می‌خوام پولدار بشم.»
خنده‌ها ادامه داشت. دانش‌آموزی از ردیف سوم با غرور گفت: «خانم من می‌خوام جراح قلب بشم.»
معلم با لبخند به تک‌تک بچه‌ها نگاه می‌کرد و به حرف‌هایشان گوش می‌داد که یک‌دفعه به صندلی روبه‌رویش چشم دوخت.
- راضیه ساکتی؟! تو می‌خوای چه‌کاره بشی؟
راضیه که در حال بازی کردن با جلد کتابش بود، سرش را بالا آورد. نفس عمیقی کشید و به اطرافش نگاه کرد و بعد دوباره به کتابش چشم دوخت.
- خانم، من... من دوست دارم یکی از یاران #امام_زمان"عج" بشم.
نگاه‌ها روی راضیه ثابت ماند. صداهای آهسته و خنده‌ها را از اطرافم به سختی می‌شنیدم.
- چه خیالاتی! یار امام زمان! اینم شد آرزو؟
برگشتم و چشم غره‌ای به بچه‌ها رفتم. نگاه معلم هنوز راضیه را دربرداشت.
- آفرین...! آفرین!

📚 #کتاب_بخوانیم (٣۱)
یکی از درس هایی که من از زندگی با علی یاد گرفتم، این است که نیاز نیست انسان به دنبال کارهای بزرگ برود. اگر همان وظایف در ظاهر کوچکت را درست انجام دهی، خود به خود کارهای بزرگ در مقابلت قرار می گیرد و توفیق انجام دادنشان را پیدا می کنی و پله پله رشد خواهی کرد. رشدی که من در زندگی علی از نزدیک شاهدش بودم...

📚 #کتاب_بخوانیم (۳۰)
نوشته بود:
"ماندن کنار من لیاقت میخواست..."
که چند هزارتایی #لایک خورده بود!

واقعیت این است که کسانی که به آنها #عشق می ورزیم، بیشترین قدرت را برای آزار ما دارند... حالا هر چه میخواهیم بگوییم به درک که رفتی!
اما مگر #احساسات ما درست می شود‌؟!

پ.ن:
آیا عشقی که به راحتی و ارزانی در دسترس است، همان عشق اصیل و عمیق است؟ میزان عشق ارزش نیست. آنچه مهم و نشان دهنده ی اصالت عشق است، سلامت عشق است.

📚 #کتاب_بخوانیم (۲۹)
یه جمله اول "مناجات المحبین" امام سجاد علیه السلام هست که بد جور دلم رو برده.
آقا اون جا میگن:
"اِلـهی
مَنْ ذَاالَّذی ذاقَ حَلاوَةَ مَحَبَّتِکَ
فَرامَ مِنْکَ بَدَلاً؟!"
خدایا!
کیست آن که شیرینی محبتت را چشید
و به جای تو دیگری برگزید؟!

پ,ن:
خدای من!
چشم هایم را
مهمان بزرگ بودن خویش کن
و کامم را
با پرستش کبریایی‌ات شیرین نما.

📚 #کتاب_بخوانیم (۱۶)
یاران! این قافله، قافله‌ی عشق است
و این راه که بر سرزمین طف در کرانه‌ی فرات می‌رسد،
راه تاریخ است.
و هر بامداد این بانگ از آسمان  می‌رسد که:
الرحیل، الرحیل.
از رحمت خدا دور است که این باب شیدایی را بر مشتاقان لقای خویش ببندد.
 این دعوت فیضانی است که علی‌الدوام،
زمینیان را به سوی آسمان می‌کشد و...
بدان که سینه‌ی تو نیز آسمان لایتناهی است
با قلبی که در آن چشمه‌ی خورشید می‌جوشد
و گوش کن که چه خوش ترنمی دارد در تپیدن:
حسین، حسین، حسین، حسین.
نمی‌تپد، حسین حسین می‌کند.
#فتح_خون
#سید_مرتضی_آوینی

"من میخام کار کنما اما نمیدونم چی بنویسم؟! آخه #مطمئن نیستم..."

نیاز به کار را درک کردیم و توانایی کار را هم داریم اما اطلاعات کافی نداریم! راه حل روشنه کلید توی #مطالعه است.

در زمینه موردنظر برید #کتاب بخرید یا از طریق کتابخونه ها به منابع دسترسی #پیدا کنید. برای نوشتن یک متن لااقل باید #چندمنبع رو بخونید و بعد بنویسید!

:: حتی اگر #حوصله این کارهارو هم ندارید (!) متن جدیدترین کتاب مرتبط با موضوع را هم که عیناً بیارید به خاطر سرانه مطالعه بسیار بالای کشورمون جدیدِ!

در ایامی که شهید بهشتی به اصفهان آمده بودند، در جلسه ای با یک روحانی بحثی داشتند.
ایشان می فرمود:
« من معتقدم باید با مجموعه جوانان قاطی شد. چون جوانی که خودش را با یک خیز به نوک قله ی کوه می رساند، نباید انتظار داشت از شما بپذیرد که به او بگویید باید پشت سر من حرکت کنی. چون او که نمی تواند از نیروی جوانی خودش غافل شود. شما حداکثر میتوانی او را راهنمایی و نصیحت کنی که چگونه در رسیدن به قله مواظب خودش باشد.»
ایشان به آن روحانی گفت:
«جوانان ما باید اشتباه کنند تا یادبگیرند دیگر اشتباه نکنند.»
طرف مقابل گفت که پس تکلیف بیت المال مسلمین چه می شود. چون بر اثر این اشتباهات جوان ها از بین خواهد رفت.
آقای بهشتی فرمود:
«اصلا بیت المال مسلمین برای همین است که ما آن را با حساب و کتاب به دست نسل جوانمان بدهیم تا آنها با یکی دوبار اشتباه کردن صاحب تجربه شوند.
جوان ها مانند لوکوموتیو یک قطار هستند، ولی افراد مسن واگن های آنها هستند. اگر لوکوموتیو بدون واگن باشد و بخواهد حرکت کند فایده ای ندارد و واگن ها هم بدون لوکوموتیو نمی توانند حرکتی داشته باشند. ما باید به تبعیت از پیامبر این دو را باهم پیوند بدهیم.»