[6] .. "جهاد و کار جهادی"
» ویژگی های کار جهادی | و) محکم کاری
وقتی صاحب کار خداست، باید کار را در شأن او انجام داد و سزاوار نیست که آن را با کاهلی و سستی پیش برد.
:: سوره حج آیات 78
[ای کسانی که ایمان آورده اید، در آنچه مربوط به خداست، آن چنان که در خور تلاش برای اوست، تلاش کنید.]

آن هایی که برای برداشتن بار زمین مانده، بر دیگران پیشی می گیرند و برای مقابله با دشمن، جسورانه داوطلب می شوند، آنها کسانی هستند که سابقونِ کار جهادی اند. سبقت گرفتن در کار خیر که کار جهادی بهترین نوع آن است، نشانه ای از شور و نشاط الهی است.

:: سوره بقره آیات 148
[برای هر قومی قبله ای است که خدا آن را قبله ی آنان قرار داده است، پس در این باره کشمکش نکنید و در کارهای خیر از یکدیگر پیشی بگیرید.]

این شوق و نشاط، موجب افزایش توان انجام کار و تقویت همکاری و هم افزایی بین مؤمنین می شود. بعضی به اشتباه فکر می کنند که ابرو در هم کشیدن و عبوس بودن نشانه ی جدّیت در کار است؛ در صورتی که شور و شوق در کار، موجب سرعت عمل می شود. شوق به کار، از رخوت و خمودگی جمع جلوگیری می کند و اثر مستقیمی بر تقویت انگیزه ها و تحریک کار کنان می گذارد.

[3] .. "جهاد و کار جهادی"
» ویژگی های کار جهادی | ب) طهارت و پاکی در کار:
اگر فرد در کاری، به دروغ، ریا، تهمت، خیانت در امانت، نقص عهده و ... متوسل می شود، باید مطمئن بود که این کار غیر جهادی است. ذکر خاطره ای از سردار شجاع و دوست داشتنی، حاج قاسم سلیمانی، فرمانده ی سپاه قدس؛ برای فهم بهتر موضوع مناسب است. ایشان می گوید:
« یکی از اشرار بزرگ سیستان و بلوچستان را که سال ها به دنبال او بودیم و هم در مسئله ی قاچاق مواد مخدر خیلی فعالیت می کرد و هم از بچه های ما تعدادی شهید گرفته بود با روش های پیچیده ی اطلاعاتی برای مذاکره دعوت کردیم به منطقه ی خاصی. پس از ورود آنها به آنجا او را دستگیر کردیم و به زندان انداختیم ... خیلی خوشحال بودیم ... او کسی بود که حکمش مثلاً پنجاه بار اعدام بود ... در جلسه ای که خدمت مقام معظم رهبری رسیده بودیم این مسئله را مطرح کردم و خبر دستگیری و شرح ماوقع را به ایشان گفتم و منتظر عکس العمل مثبت و خوشحالی ایشان بودم ...
رهبری بلافاصله فرمودند: همین الان زنگ بزنید آزادش کنند!
من بدون چون و چرا زنگ زدم و بلافاصله با تعجب بسیار زیاد پرسیدم: آقا چرا؟ من اصلاً متوجه نمی شوم که چرا باید این کار را می کردم؟ چرا دستور دادید آزادش کنیم؟
رهبری گفتند: مگر نمی گویی دعوتش کردیم؟
بعد از این جمله، خشکم زد و البته ایشان فرمودند: حتماً دستگیرش کنید.
و ما هم در یک عملیات سخت دیگر دستگیرش کردیم ... .»

تقوا باعث می شود که هدف وسیله را توجیه نکند و فرد به هر وسیله ای برای رسیدن به اهدافش متوسل نشود. در کار جهادی، باید ارزش ها خودشان را در روش ها نشان دهند.

ولادت حضرت محمد [صل الله علیه و آله وسلم]
و امام صادق [علیه السلام]
بر عموم مسلمین مبارک
»bidarye_andishe
    »sadatstudent

چنانچه کودکی شیعه از دنیا برود آیا به بهشت می رود؟

سيد جلال :
سلام من پسر 11ساله ام را ازدست دادم مرگ ناگهاني در مدرسه خونريزي مغزي بعلت پارگي رگ مغزي مادرزادي خيلي منو مادرش داغون شديم روز وفات امام سجاد درمحرم ايا او در بهشت است بسيار مهربان و مظلوم بود. ياسبحان.

حجت الاسلام سید محسن میرمحمد صادقی :
بسمه تعالی
ضمن عرض سلام و تسلیت
فرزندان شیعیان امیرالمؤمنین علیه السلام که هنوز به سن بلوغ و تکلیف شرعی نرسیده اند معصوم محسوب شده و حسب روایات قطعا در بهشت هستند.
علاوه بر اینکه خداوند به آنها حق و قدرت شفاعت والدین را عطا می فرماید و حسب روایات مادری و تربیت آنها تا قیامت بعده حضرت زهرای مرضیه سلام الله علیها است.

جزاکم الله خیرا
محسن میرمحمد صادقی

آیت اللّه نجفی مرعشی می گوید: (در زیارت عسکریین (علیهما السلام) ودر جادّه طرف حرم سیّد محمّد، راه را گم کردم ودر اثر تشنگی وگرسنگی زیاد و وزش باد، در قلب الاسد از زندگی مأیوس شدم غشّ کرده به حالت صرع و بیهوشی روی زمین افتادم.

ناگهان چشم باز کرده دیدم سرم در دامن شخص بزرگواری است، پس به من آب خوش گواری داد که مثلش را از شیرینی وگوارایی در مدت عمر نچشیده بودم.
بعد از سیراب کردنم سفره اش را باز کرد ودر میان سفره دو یا سه عدد نان بود، خوردم.

سپس این شخص که به شکل عرب بود فرمود: (سیّد در این نهر برو وبدن را شستشو نما).
گفتم: (برادر! اینجا نهری نیست، نزدیک بود از تشنگی بمیرم، شما مرا نجات دادید).
آن مرد عرب فرمود: (این آب گوارا است).
باگفته او نگاه کردم دیدم نهر آب باصفایی است.
تعجّب کردم وبا خود گفتم: (این نهر نزدیک من بود ومن نزدیک بود از تشنگی بمیرم).
به هر حال فرمود: (ای سیّد! اراده کجا داری؟)
گفتم: (حرم مطهّر سیّد محمّد (علیه السلام)).
فرمود: (این حرم سیّد محمّد است).

نگاه کردم دیدم در زیر بقعه سیّد محمّد قرار داریم وحال آنکه من در (جادسیّه) (قادسیّه) گم شده بودم ومسافت زیادی بین آنجا وبقعه سیّد محمّد (علیه السلام) است.
باری از فوائد آنچنانی که از مذاکره با آن عرب در این فرصت نصیبم شد اینهاست:
تأکید وسفارش بر تلاوت قرآن شریف، وانکار شدید بر کسی که قائل به تحریف قرآن است؛ حتّی نفرین فرمود بر افرادی که احادیث تحریف را قرار داده اند.
ونیز: تأکید بر نهادن عقیقی که اسماء مقدّسه چهارده معصوم (علیهم السلام) بر آن نقش بسته ونوشته شده زیر زبان میّت.
ونیز سفارش فرمودند: بر احترام پدر ومادر، زنده باشند یا مرده، وتأکید بر زیارت بقاع مشرّفه ائمّه (علیهم السلام) واولاد آنها وتعظیم وتکریمشان.
وسفارش فرمود: بر احترام ذرّیّه سادات وبه من فرمود: (قدر خود را به خاطر انتسابت به اهلبیت (علیهم السلام) بدان وشکر این نعمت را که موجب سعادت وافتخار زیاد است بجای آور).
وسفارش فرمود: بر خواندن قرآن ونماز شب وفرمود: (ای سیّد! تأسف بر اهل علمی که عقیده شان انتساب به ما است ولکن این اعمال را ادامه نمی دهند).
وسفارش فرمود: بر تسبیح فاطمه زهرا (سلام الله علیها) وبر زیارت سید الشهداء (علیه السلام) از دور ونزدیک وزیارت اولاد ائمّه (علیهم السلام) وصالحین وعلما وتأکید بر حفظ خطبه شقشقیّه امیر المؤمنین (علیه السلام) وخطبه علیا مخدّره زینب کبری (سلام الله علیها) در مجلس یزید -لعنة اللّه علیه - ودیگر سفارشات وفوائد.
به ذهنم خطور نکرد که این آقا کیست مگر وقتی از مدّنظرم غایب شد).

منبع: (- کتاب قبسات - منتخبات ابن العلم - منتقم حقیقی)

آداب و عادات (23):
ـ شروع نکردن به کارهای مهم یا خرید و فروش مِلک و خودرو یا اقدام نکردن به ازدواج یا ترک شغل و تجارت در این ایام، مخصوصاً روز عاشورا، با عقیده به این که چنین اموری در این روز یُمن و برکت ندارد.

آداب و عادات (22):
ـ زیارت از راه دور، معمولا با زیارت عاشورا یا زیارت وارث، برای کسانی که موقعیت زیارت حضوری کربلا را ندارند. این عادت برای بعضی در تمام روز های سال تکرار می شود و بعضی در ایام محرم و دهه ی اول، بدان می پردازند و برخی در روز عاشورا، زیارت عاشورا را با صد لعن و صد سلام قرائت می کنند.
ـ زیارت امام زاده ها و مزار اولیای خدا توسط کسانی که امکان حضور در کربلا را درایام محرم ندارند.
ـ زیارت مرقد شریف امام حسین «علیه السلام» و حضرت عباس در دهه اول محرم و اربعین.

آداب و عادات (21):
ـ نام گذاری نوزاد متولد شده در این ایام، به نام هایی همچون حسین، عباس، زینب، عبدالحسین و غلام عباس.

آداب و عادات (20):
ـ احترام به عزاداران امام حسین «علیه السلام» (نمونه اش جفت کردن کفش برای میهمانان هیأت ها و عقیده بسیاری به تقدس این کار.)
ـ خدمت کردن در مجالس عزاداری
ـ احترام به روضه خوان و مداح و منبری مجلس عزا و احترام به وسایل مجالس مانند منبر عزای امام حسین (در اصفهان کسی است که نقل می کند در جوانی، شبی از مجلس شراب بر می گردد و با دیدن منبری مجلس عاشورا، به یاد می آورد ایام محرم است. به زور منبری را مجبور می کند در کوچه برایش روضه بخواند و هنگامی که آن شخص، نبودن منبر را بهانه می کند، جوان بر زمین زانو می زند و از منبری میخواهد بر روی او بنشیند. آن روحانی میگوید من روضه می خواندم و او در زیر من می گریست و همان شب خواب دیدم که در قیامت او را منبر امام حسین «علیه السلام» خطاب می کنند.)

آداب و عادات (19):
ـ سینه زنی، مهم ترین و ساده ترین شکل اظهار سوگواری و عزاداری بر مصیبت کربلاست که گاه، کودکان از خردسالی فرا می گیرند و با لحن و ریتم مناسب آن، دست ها را بر سینه می زنند.
ـ برپایی مجالس حتی در حد کم و مجالس مختصر (به نقل از یک دیپلمات ایرانی که در محل مأموریت او هیچ کس مسلمان شیعه نبوده است و ناچار، پارچه ای مشکی پیدا می کند و به دیوار می زند و همسر و فرزندش را به زیر آن می نشاند و خود به ذکر حسین حسین می پردازد.)
ـ بسیاری از مجالس خانگی در این ایام برپا می شود و جایگاه بسیار مهمی در ترویج فرهنگ دینی دارد (نقل است از یک مسافر تاکسی که در نوجوانی، گاه به گاه به گناه و مصرف مشروبات الکلی مبتلا می شدم و چون در منزل روضه ی ماهانه داشتیم و خجالت میکشیدم با آن حال در مجلس حاضر شوم، به پشت بام می رفتم و از آنجا می گریستم و توبه می کردم.)
همچنین، بسیاری از مجالس هفتگی و دهگی و ماهانه با شور و حال محرم شکل میگیرد و ادامه می یابد.
ـ راه اندازی هیآت های کودکان و نوجوانان با ویژگی های خاص (معمولاً تمرین مشارکت اجتماعی و برعهده گرفتن نقش هایی مانند مدیریت هیأت، مداحی و پذیرایی) و راه اندازی دسته های سینه زنی و زنجیر زنی.
ـ جمع آوری تبرّعات و کمک های مالی از علاقه مندان، برای برپایی مجالس عزا (معمولاً این کار برای مجالس نوجوانان و با چاپ و تقدیم قبض های دریافت کمک های مردمی در محله یا مجتمع مسکونی و خانواده های بزرگ صورت میگیرد.)
ـ نذر کردن به منظور برپایی مجلس یا نذر خاص برای قرائت روضه یا حتی قرائت مصیبت مشخص، مثل نذر برای روضه ی وداع امام با حضرت زینب «علیه السلام» یا ...